Review: Stervend licht

Onlangs werd door Techland een van de meest verwachte games van 2015 uitgebracht. We hebben het over Dying Light, dat beschikbaar is voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Bovendien wordt Dying Light door veel gamers beschouwd als de eerste grote release van het jaar, en in feite belooft de titel een innovatieve gameplay, naast een langverwachte cyclus tussen dag en nacht. Bekijk het volledig!

Wanneer Dying Light voor de eerste keer wordt gestart, neemt de speler de controle over Kyle Crane. Hij is een speciaal agent voor GRE, een organisatie die verantwoordelijk is voor de zorg voor overlevenden in een quarantainegebied. Een aantal mensen die in Torre, een van de hoofdlocaties, overleven, zijn niet bekend onder hun echte naam.

De game speelt zich af in Harran, een stad in Turkije die bekend staat als de enige locatie ter wereld die getroffen is door een mysterieus virus. Het doel van de onverschrokken hoofdpersoon is vrij eenvoudig: een vertrouwelijk document lokaliseren en herstellen dat in Harran in verkeerde handen is gevallen. Als de informatie bekend wordt, kan er een complete catastrofe plaatsvinden.

Naarmate de tijd verstrijkt, moet Kyle Crane bepaalde gunsten vervullen om dichter bij Suleiman te komen, de despoot die theoretisch het dossier in handen heeft. Aan de andere kant wordt hij tijdens de eerste scène met de undercoveragent in de hoofdrol geraakt door een van de ondoden.

Net als de andere overlevenden van Harran die besmet zijn, heeft Kyle Crane dringend hulp nodig. Antizine-vaccin, dat in staat is de verspreiding van de gevolgen van het virus met succes te remmen. We kunnen concluderen dat verschillende hoofd- en secundaire doelstellingen draaien om de onophoudelijke zoektocht naar een waardevol geneesmiddel.

Als gevolg hiervan zijn er verschillende activiteiten in het spel. Deze activiteiten zijn echter behoorlijk repetitief en de dynamiek ervan bestaat uit het vanuit een punt gaan

Bovendien moet de ‘held’ te maken krijgen met leden van lokale groepen die in de meeste gevallen gevaarlijker en wendbaarder zijn dan welke ondoden dan ook. Denk niet dat je in de eerste paar minuten dat je speelt de stad Harran kunt verkennen. Het begin van de post-apocalyptische reis is lauw en heeft aanvankelijk weinig impact.

Gedurende de eerste paar minuten van het spel kan de speler omgaan met het uitstekende systeem voor het maken van complexe items die zijn geërfd van Dead Island. De “belangrijkste” nieuwigheid is zonder twijfel parkour. Vanuit een meeslepend first-person perspectief kan Crane elk verticaal platform bereiken, ongeacht de hoogte.

De laatste keer dat parkour aanwezig was in een first-person game was in het oude Mirro's Edge, uitgebracht in 2008. Net als in het echte leven is de kunst van het verplaatsen moeilijk te beheersen in Dying Light.

Tijdens de eerste speeluren zal het echter heel gebruikelijk en intens zijn om te vallen of een fout te maken bij het uitvoeren van een bepaalde beweging. Dit komt omdat het personage nog geen nieuwe vaardigheden heeft ontgrendeld en de speler nog niet zo bekend zal zijn met de respectievelijke mechanismen om de ‘held’ naar de gewenste locatie te leiden.

Bovendien zal Crane, na een aantal uren in de campagnemodus, zijn grijphaak kunnen gebruiken om sneller te bewegen. In feite is het accessoire niets nieuws, aangezien het bestaat en ook succesvol was in series als Far Cry 4 en Just Cause 2. In Dyling Light werkt dezelfde functie heel goed met parkour, wat zorgt voor een vloeiendere gameplay.

Gevechten moeten zorgvuldig door de speler worden geanalyseerd, omdat overmatige bewegingen vijanden om je heen kunnen waarschuwen. Op deze manier heeft het geen zin om bijvoorbeeld alle zombies wild te raken met een koevoet. Dit komt omdat de hoeveelheid energie die wordt verbruikt bij het uitvoeren van dit soort acties, en logischerwijs zou je worden blootgesteld en niet in staat zijn om te ontwijken en een tegenaanval uit te voeren.

De verscheidenheid aan wapens is behoorlijk groot, evenals de waanzinnige combinaties. Hoe meer je jezelf wijdt aan verkenning, hoe groter je kansen om je arsenaal uit te breiden met respectievelijk elektrische messen en zeldzame zwaarden.

Wees niet verrast door de verscheidenheid aan items en accessoires verspreid over Harran. Een van de meest positieve punten is de verscheidenheid aan combinaties die Crane kan uitvoeren. Het gedetailleerd controleren van verschillende omgevingen is een noodzaak (bijna een verplichting) voor iedereen die tijd wil doorbrengen met de besmette bevolking.

De kaart van Harran is niet enorm, maar wel zeer gedetailleerd, met talloze gebouwen en objecten. Een van de coolste aspecten van Dying Light is de mogelijkheid om elke woning in de beste RPG-stijl te betreden.

Het ‘upgrades’-systeem verdient lof, zodra nieuwe vaardigheden worden ontgrendeld, verandert de dynamiek volledig, wat een nog groter gevoel van vrijheid geeft in de stad Harran. In totaal hebben we drie vaardigheidsbomen: overleving, kracht en behendigheid.

Het interessante is dat de krachtmeter geleidelijk toeneemt tijdens gevechten tegen zombies. Ongewone executies, zoals het gooien van een ondode in een dodelijke val, leveren bijvoorbeeld een nog groter aantal punten op.

Op het gebied van behendigheid heb je, om parkour-bewegingen te ontgrendelen, de kunst van het bewegen nodig, met zeer nauwkeurige sprongen en perfecte reeksen manoeuvres. Ten slotte stijgt de overlevingsmeter naarmate missies zijn voltooid.

Op bepaalde momenten in het spel was het personage onevenredig geëvolueerd in termen van behendigheid, omdat we altijd op de vlucht waren voor de ondoden. Daarom moesten we een aantal zombies doden om verschillende nieuwe gevechtsvaardigheden te ontgrendelen, met als doel beide specialiteiten in evenwicht te brengen.

Terwijl de zombies overdag meer zen zijn en zich in aanzienlijk kleinere groepen bevinden, zijn de nacht de thuisbasis van de meest uiteenlopende afwijkingen, waaronder het angstaanjagende wezen dat bekend staat als Volatile.

Bovendien neemt gedurende de nacht het aantal besmette mensen flink toe, evenals de moeilijkheidsgraad. Om deze reden worden ervaringspunten verdiend en verdubbeld om je aan te moedigen deze angstaanjagende periode te overleven.

De speler kan echter veilige slaapplaatsen gebruiken. Hiermee versnel je zelfs de klik tussen dag en nacht. Zodra de klok precies negen uur slaat, zal overleven je grootste zorg zijn.

Daarom wordt het spel 's nachts een 'bord', dat wil zeggen dat je miezerige zaklamp het exorbitante aantal bloeddorstige aberraties niet aankan.

Qua visuals verrast Dying Light met zijn visuele kwaliteit en de hoeveelheid details die de stad Harran vullen en compleet maken. Elke regio van de Turkse stad heeft een unieke identiteit, die maar weinig games aan spelers kunnen bieden.

Je kunt verschillende verwoeste bruggen, sloppenwijken, dorpen, tunnels en complexe industriegebieden bezoeken. In feite is diversiteit iets heel interessants in Dying Light, net als de indrukwekkende lichteffecten, die erin slagen nog meer leven te geven aan de enorme open wereld van Harran.

Het is vanwege deze grafische en gedetailleerde aspecten dat Techland de PlayStation 3- en Xbox 360-versies heeft verlaten om zich uitsluitend te wijden aan het “next-gen”-project en dit doel is zonder twijfel bereikt.

In technische termen draait de PlayStation 4-versie op 1080p bij 30 fps, terwijl de Xbox One op 900p en 30 fps draait. Op de pc kunnen gamers zoals gewoonlijk genieten van de best mogelijke kwaliteit, zolang ze maar over de benodigde hardware beschikken.

Qua geluid wordt de sfeer versterkt door diverse geluiden, waaronder grunts en gekraak, vooral 's nachts. De soundtrack bevat over het algemeen goed gecomponeerde nummers, aangedreven door intense en dichte synthesizermelodieën, wat perfect past bij het doel van het spel.

In de multiplayer-modus werd op het laatste moment de “Be the Zombie”-modus toegevoegd en deze werd zelfs aangekondigd als DLC. Deze modaliteit stelt de speler in staat de rol op zich te nemen van een superkrachtige zombie, die in staat is om door scenario's te bewegen met snelle bewegingen die lijken op parkour. Ook al is het een geweldige nieuwigheid, de dynamiek wordt na opeenvolgende wedstrijden repetitief.

Nu biedt het in de coöperatieve modus nog een meeslepende ervaring, waardoor drie spelers in de module kunnen worden opgenomen. Je kunt de campagne samen met vrienden voltooien en alle secundaire activiteiten voltooien. Tijdens het spel moedigt het spel je ook aan via een aantal interessante competitieve uitdagingen, zoals wie het grootste aantal zombies in de kortst mogelijke tijd kan “vernietigen”.

Zelfs met al deze nieuwe functies was er een gebrek aan originaliteit als het erom ging andere spelers naar de wedstrijden van vrienden te laten vervoeren. Alle vrienden die in het spel aanwezig zijn, hebben immers hetzelfde karakter in de coöperatie, dat wil zeggen dat wat je op het scherm van de ander ziet, Kranen zijn die identiek zijn aan die van jou.

Tijdens onze game, ongeveer 32 uur lang, kwamen we een relatief vreemde en frustrerende bug tegen, waarbij ons personage op een veilige plek werd geboren, met de deur van buitenaf strikt op slot. Na 10 minuten hebben we het spel opnieuw opgestart en was het probleem opgelost.

En jij, wat vind jij van Dying Light?