Recensie: Super Mario Bros. De film

Na lang wachten sinds de aankondiging medio 2018, heeft de samenwerking tussen Nintendo en Illumination Entertainment eindelijk resultaten opgeleverd voor Super Marios Bros. De film. Een animatiefilm die niet alleen het publiek moet plezieren, maar ook de vlek moet uitwissen die achterbleef toen de loodgieter in 1993 voor het eerst in de bioscoop verscheen.

De producers van Super Mario Bros. wisten heel goed te kiezen welke nummers in de speelfilm zouden worden opgenomen. Het is een geweldige mix van veel klassieke geluiden die fans hebben gehoord bij het aanzetten van hun videogame, met beroemde composities uit de populaire cultuur.

Het resultaat van dit alles is poëzie die de oren zeer goed bevalt en een grote glimlach tovert bij degenen die haar kennen. Ik was bijzonder betoverd en tegelijkertijd onder de indruk. Ik herinnerde me goede tijden op de Nintendo Switch, zelfs toen ik een kind was en een aantal “Softendo” -spellen speelde.

Bovendien kunnen fans van Super Mario's nieuwe avontuur op groot scherm zich nu bij Shrek-fans voegen en meezingen met “I need a Hero”, wat slechts een van de vele is die je zult herkennen als je deze reis volgt.

Ook de originele liedjes, of de kleine muzikale acts die af en toe in de speelfilm voorkomen, zijn grappig. Ik zeg niet dat ze perfect zijn, aangezien het scènes zijn die zijn ontworpen om het publiek aan het lachen te maken of ons op zijn minst te laten afvragen hoe ze dat hebben bedacht. Uiteindelijk hebben we dus een heel goed resultaat waar iedereen blij mee kan zijn.

Het is belangrijk om te benadrukken dat, ondanks dat het een film is die op kinderen is gericht, met personages die zijn ontworpen om charismatisch te zijn bij een jonger publiek, elke fan van het Super Mario-universum tevreden kan zijn met het resultaat.

De speelfilm heeft een hele goede nostalgie-factor en weet alle doelgroepen aan te spreken en dat is heel lastig om te doen. Of het nu gaat om kleine objecten die in het decor zijn ingevoegd en die alleen de aandacht trekken van degenen die meer opletten, of zelfs om scènes die rechtstreeks uit een van de verschillende titels lijken te komen.

Dat had eigenlijk bijna iedereen verwacht. Een referentieshow die heel goed past naarmate het plot vordert, goed gemaakte fanservice die ook logisch aansluit bij het plot. Ik wilde mijn excuses aanbieden voor de woordspeling, maar er zit een bekend gezicht in elke pijp van dit werk.

Dit is veruit een van de sterkste punten van de hele Super Mario Bros.-film, een ware reis door alles wat Nintendo in zijn lange geschiedenis op de digitale gamesmarkt heeft geproduceerd, waardoor we meer willen. Ja, hoewel we meerdere gezichten herkennen, waarvan er vele al in de trailer zijn verschenen, naast andere niet eerder vertoonde namen, slagen we er toch in een aantal dingen te missen.

Een ander aspect dat mijn ogen deed stralen was dat ze niet alleen het hele Mario-universum lieten zien, maar ook dat van Donkey Kong, die dezelfde ‘wereld’ delen. Het is gewoonweg sensationeel, charismatisch en zeer goed gedaan. Het is mogelijk om elk detail en referenties op te merken, zoals onder andere “de cartridge opblazen”, “super nintendo spelen – SNES”.

Vanwege deze details, waarvan sommige met een diepere betekenis of zelfs eenvoudiger verwijzingen, is de Super Mario Bros. wordt een ware liefdesbrief aan de fans van de besnorde man, waardoor ze een nieuw en groter universum krijgen, maar zonder ze bang te maken met de nieuwe functies. Sterker nog, we voelden ons er thuis.

Wat betreft de nasynchronisatie van de film moet ik bekennen en zeggen dat onze nasynchronisatie van de film in het Braziliaans Portugees ongelooflijk en onberispelijk is, omdat we ervoor hebben gekozen om het “Italiaanse” accent te behouden waarvoor de loodgieter bekend werd en dit voegt veel toe aan de kwestie. van bekendheid met het verhaal.

Niet alleen Mario's stem is erg goed, maar dat geldt ook voor de cast van personages die hem op zijn reis vergezellen. Ze leken allemaal goed bij elkaar te passen, wat aantoont dat de genegenheid voor het eindproduct niet alleen iets was van de animatiestudio en Nintendo zelf, maar van iedereen die bij het project betrokken was.

Als je dus maar één keer naar de bioscoop wilt en twijfelt welke je moet kiezen, kies dan voor de versie van Mario-film nagesynchroniseerd en gelokaliseerd in het Braziliaans Portugees. Stemmen die we kennen en de keuzes van de nasynchronisatierichting zijn factoren die veel toevoegen om de ervaring nog fantastischer te maken.

Binnen hetzelfde punt van nasynchronisatie en stemmen kan ik ook het charisma noemen dat aanwezig is in alle personages in de film Super Mario Bros. Dit komt omdat we kunnen zien dat ze allemaal goed gepland waren, zonder ingewikkeld te zijn, maar ontworpen om in verschillende scènes grappig en komisch te zijn.

Oudere fans van het spel Super Mario weten dat het sterke punt van het spel nooit het verhaal van de besnorde loodgieter was. Het grootste deel van het verhaal was altijd heel eenvoudig, waarbij je onder andere verschillende niveaus moest doorlopen, op vijanden moest springen, blokken moest breken en ontdekken dat je prinses zich in een ander kasteel bevindt.

Gedeeltelijk werd deze lage plotcomplexiteit ook in de film gehandhaafd. Het verhaal is verre van het meest interessante punt, maar het is nog steeds in staat om de duizenden ingevoegde verwijzingen te absorberen op een manier die logisch is binnen de juiste context en op het juiste moment, iets wat Nintendo heel goed weet te doen.

Wat is jouw mening over de film? Super Mario? Deel het hieronder met ons!