‘Love, Simon’ is een uitstekende film over de angst om afgekeurd te worden. In de praktijk is het leven in afwachting van de goedkeuring van de ander natuurlijk een grote leegte, maar wanneer de ander bestaat uit je familie en je beste vrienden, krijgt de situatie een nieuwe gedaante.
In de film "Met liefde, Simon“Simon maakt een golf van zelfkennis, zelfontdekking, eigenwaarde en zelfreflectie door, hij ontdekt tenslotte dat hij homo is en is daar absoluut zeker van. Maar hoe zit het met de mensen om je heen? Zullen zijn vrienden en familie hem op dezelfde manier zien als hij laat zien wie hij werkelijk is?
Het is precies op dat moment dat het personage Blue ontmoet, hij begint de fase van passie, van liefde op het eerste gezicht (in dit geval de eerste verzonden e-mail), waardoor hij afgeleid, nieuwsgierig, angstig en met vlinders in zijn buik achterblijft. Eerlijk gezegd kun je niet anders dan je identificeren met Simon.
Maar precies op het moment dat zijn geheim hem uit handen wordt genomen, komen er nieuwe gevoelens naar boven: woede op Martin, de angst om zijn vrienden en ouders teleur te stellen; bang om Blue weg te duwen, om gewond te raken en niet meer te weten wie hij is.
Het is in deze ontwikkeling dat het script voor Com Amor, Simon onze aandacht tot het einde vasthoudt, terwijl we de dilemma's van de hoofdpersoon, de prachtige relatie met zijn familie en de vriendschap met Leah (Katherine Langford), Abby en Nick (Jorge Lendeborg Jr.) volgen. ) wat leuk is om te volgen.
De film doet het goed door een tienercast te casten met een natuurlijke, functionele chemie en een intieme band die de kijker het gevoel geeft dat zij ook deel uitmaken van die groep. Omdat de focus op Simon ligt, hebben we geen grotere diepgang in de bijpersonages, alleen in de bogen als de hoofdpersoon aanwezig is.
Van iedereen is Abby degene die wat meer ruimte krijgt in de plot en het publiek details heeft over haar familie en verleden. Maar dat betekent niet dat het slecht is, integendeel, de groep zorgt ervoor dat de film werkt.
In de film "Love, Simon" komen de ouders van Simon weinig voor, maar ze slagen erin om in alle opzichten op te vallen, zowel door het charisma van Duhamel als door de genegenheid van Garner.
In het laatste stuk hebben beide zelfs een scène die het publiek emotioneel kan maken.
Wie ook niet veel voorkomt, maar het wel goed doet, is de theaterdocent mevrouw Albright (Natasha Rothwell) die zure en grappige momenten kent en een scène die een applaus waard is.
Tony Hale speelt de excentrieke regisseur Mr. Worth, die een ongewone persoonlijkheid heeft die zelfs enkele ‘gênante’ scènes oplevert, maar met als doel goed met jongeren om te gaan.
Toch heeft de film een zeer eclectische soundtrack, werkt hij als romance, als tienerdrama en als komedie. Super aanbevolen!
Ik zou ook iedereen die Star+, een Disney-service heeft, willen aanbevelen om de film te bekijken en ook “With love, Victor”, die binnenkort een speciale post zal hebben hier op Coliseu Geek! 🙂
