Review: Cuphead

Kopkop is een spel dat sinds de eerste verschijning de aandacht van het publiek trok vanwege het “andere” uiterlijk. De esthetiek repliceert oude animaties uit de jaren negentig. Jaren 40 en 50, van een creatieve tot charmante manier. Het is zonder twijfel een van de meest verwachte games die zojuist op de markt is verschenen. Xbox One en ook naar Windows 10. De titel ontwikkeld door Studio MDHR Het is leuk, ongelooflijk grappig en uitdagend, een ongelooflijke ervaring. Maar kan Cuphead zich echt onderscheiden? Uitchecken!

Cuphead kreeg uiteindelijk de reputatie een relatief moeilijk spel te zijn, dus laten we dit duidelijk maken: Cuphead is niet onmogelijk; wordt er niet één Donkere zielen In 2D is het niet eens het mooiste bullet-hell-spel ter wereld; hij wordt niet eens gestraft. Voor een spel dat een identiteit rond een ontwerp vestigde “oud“, Cuphead is onverwacht geweldig.

Cuphead werd voor het eerst aangekondigd in 2014 en cultiveerde een grote nieuwsgierigheid naar zijn kunststijl, dankzij zijn eerbetoon aan tekenfilms uit de jaren negentig. 1940 van de Disney Het is Fleischer Studio's. De broers Tsjaad Het is Jared Moldenhauer, samen met de animator Jake Clark, combineerde handgetekende kunst met het run-and-gun-genre dat gepopulariseerd werd door gepixelde games zoals Mega-man.

Het resultaat is tegenslag na tegenslag, ongelooflijk nostalgie voor de goede oude tijd van games en animaties. Toch leert Cuphead de speler hoe hij elk obstakel kan overwinnen. Elk baasgevecht heeft een strategie om te identificeren door vallen en opstaan. En dat is fantastisch! Om stress te voorkomen is het altijd een goed idee om mislukkingen als een groter instrument te beschouwen dan het wapen zelf.

Verwacht geen faciliteiten in Cuphead of iets dergelijks, zoals de game belooft zwaar straffen degenen die weigeren aandacht te schenken aan het patroon van elkaars bewegingen van de bazen die tijdens de reis zal worden gepresenteerd.

Deze vijanden hebben in feite stijlen en patronen zeer gevarieerd. Een daarvan is bijvoorbeeld een wortel die in principe drie aanvallen gebruikt: aarde en wormen in de eerste fase, bliksem die uit zijn kop komt en een soort wortelregen in de tweede. En ik moet bekennen dat dit de gemakkelijkste uitdaging was, aangezien ik erin slaagde deze alleen te verslaan.

Een van de belangrijkste aspecten die letterlijk in het oog springen is natuurlijk de kunst, dat nog mooier wordt als je het speelt. Het is indrukwekkend en bijna magisch om de personages te zien springen en bewegen en beseffen dat we alles in een interactieve tekenfilm besturen. O visueel kan overwinnen zelfs spelletjes als Kind van Licht Het is Rayman-legendes.

Het mooie aan Cuphead is dat niet alleen de visuele aspecten indrukwekkend zijn en dat het al snel een game blijkt te zijn die garant staat enkele uren speelplezier naar de speler. De besturing is eenvoudig, typisch voor een shoot, en snel onder de knie, wat het verschil maakt in de gameplay. De moeilijkheidsgraad die het spel biedt, wordt tenslotte een nieuwe attractie.

Bovendien is het in het spel mogelijk om de fasen in willekeurige volgorde te kiezen, gewoon door de grote hoofdkaart te verkennen, in een enigszins Commandant Keen. Elke fase is eigenlijk een baasgevecht. Ze zijn niet alleen gevarieerd, maar ook sterk geïnspireerd door klassieke videogames. 8-bits en 16-bits, met aanvalspatronen en zelfs definitieve vormen. Eén daarvan is duidelijk een eerbetoon aan de MechaDraak in Megaman 2. Een andere, met bijen en bijenkorven op de achtergrond, lijkt er rechtstreeks uit te zijn gehaald Donkey Kong-land 2.

Afbeelding: Xbox