Review: Layers of Fear 2

Ten eerste moet ik zeggen dat horrorspellen ongelooflijk zijn en dat ik “een beetje” verdwaal, maar dat is oké. Laten we naar de recensie gaan! Op een heel andere manier dan in de eerste Layers of Fear, waarin we een schilder controleerden die als schizofreen werd beschouwd en gekweld werd door de geest van zijn vrouw. De tweede Layers of Fear begint aan boord van een schip op volle kracht en dient als ruimte voor de opnames van een grootse film die zowel raadselachtig als vreemd is, waarin ons personage de hoofdrol speelt. Waarom niet? 😛

De geschiedenis van Lagen van angst 2 begint met het subtiel vergroten van de horror-elementen beetje bij beetje – ik zou zeggen met de video-angst, maar vanaf het begin realiseren we ons dat er iets niet op zijn plaats is, waar we naarmate het spel vordert aanwijzingen vinden voor het echte verhaal en hoe we er deel van uitmaken het, op een totaal mysterieuze en angstaanjagende manier – de angst opnieuw. Om de opwinding nog verder te vergroten, besloot ik in mijn geval live uit te zenden met mijn facecam geactiveerd, om mijn dienstdoende vrienden bang te maken. Dus stel je voor (of kijk)… 😉

Op een zeer praktische en objectieve manier presenteert horror zich via de trauma's van de hoofdpersoon, waarbij de nadruk ligt op zijn diepste littekens, waarbij herinneringen worden gepresenteerd die enigszins vervormd zijn en die vaak de indruk wekken dat de hoofdpersoon altijd vecht voor een botsing tussen wat echt is en wat echt is. niet, waardoor hij op de rand van waanzin stond. En voordat je het vraagt… Ja, we hebben jumpscares.

Wat betreft de graphics kan ik zeggen dat we in Layers of Fear 2 tegenwoordig de kwaliteit hebben die dicht bij high-end titels ligt. De ongelooflijke details in de scenario’s trekken veel aandacht, waarbij elk onderzocht gebied ons lichteffecten, infiltratie en kleuren heel erg oplevert. goed ontwikkeld, alleen maar om de angst te vergroten (toch!?!). Interacties met objecten in de scène hebben ook een grote betrouwbaarheid; helaas worden ze meestal verspild, met interacties die geen enkel doel dienen.

Een ander interessant aspect dat moet worden aangepakt, is precies een van de hoogtepunten, een erfenis van de eerste Layers of Fear: het veranderen van omgevingen, het aanpassen van alles of het creëren van bepaalde ‘loopings’ die veranderen in eenvoudige bewegingen in de scène, vaak wordt de speler ertoe aangezet om naar te kijken. a zeker Op dit punt, wanneer het visioen terugkeert naar waar het was, bevindt het zich op een heel andere plaats – ik hoef niet te zeggen dat ik hierdoor erg bang was, toch? 😀 Om deze reden zorgt dit mechanisme voor grote verbazing, omdat het helemaal niet voorspelbaar is wanneer het gebeurt, waardoor degene die het speelt, denkt: “Wat is er gebeurd?”, ja, ikzelf.

Verder raad ik aan een headset te gebruiken, een zeer interessante tip, aangezien de soundtrack erg cool is, gemaakt door de beroemde componist Arkadiusz Reikowski, geregisseerd door George Strezov en de akkoorden ervan worden heel goed gespeeld Sofia Sessie Orkest – Ik heb deze informatie direct gevonden op de spelwebsite. Het is echter niet voldoende dat de soundtrack de speler gespannen maakt bij horrorsituaties.

Om deze reden zijn er verschillende elementen die een grotere auditieve onderdompeling creëren in omgevingsgeluiden, meestal in gebieden die zich niet in het huidige gezichtsveld bevinden, of zelfs fluisteringen die, wanneer ze aan de headset worden toegevoegd, het gevoel creëren dat er iemand naast je staat. . Ik hoef niet te zeggen dat ik “een aantal intense momenten” heb gehad… toch?

En jij, wat is jouw mening over Layers of Fear 2? 🙂