Review: Super Mario Run

Eind 2016 ontvingen fans het uitstekende nieuws dat het meest iconische personage uit de branche eindelijk zou overstappen van consoles en laptops naar tablets en smartphones. “Super Mario Run” werd gepresenteerd in een Apple-conferentie, en de maanden die volgden, zorgden voor gemengde emoties bij de oude fans van het bedrijf. Zou het conservatieve bedrijf dat terughoudend was om deze markt te betreden, immers de “nieuwe taal” kunnen interpreteren, oude fans tevreden kunnen stellen en een hele nieuwe generatie voor zich kunnen winnen die niet is opgegroeid met apparaten als de Super Nintendo? Bekijk mijn volledige recensie en ontdek meer!

Als je weet hoe je de Wereld 1-1 van Super Mario Bros. en kent de locatie van elke geheime fase (“Geheim Niveau”) Super Mario Wereld, zul je je niet heel vreemd voelen: Super Mario Run is een ander Mario-spel. Omdat Nintendo op veilig speelt, zijn de graphics goed gemaakt en bootsen ze het uiterlijk praktisch na Nieuwe Super Mario Bros. en de voortzettingen ervan.

De kleuren zijn erg helder en vrolijk, de scenario's zijn creatief en vol details, zowel op de achtergrond als in het levelontwerp zelf. Bovendien zijn er in Super Mario Run geen prestatieproblemen — tenminste op modernere apparaten, zoals de nieuwe iPad en de iPhone 7, waarin we de nodige tests hebben uitgevoerd. Vooral op grotere schermen ziet alles er nog mooier uit.

De geluiden als je een ster vangt, de versnelling als Mario nog maar een paar seconden verwijderd is van het einde der tijden om het level te voltooien of als hij groeit dankzij een paddenstoel... ze zijn er allemaal. En elke fase heeft minstens één klassiek element van de franchise, of het nu vijanden zijn (door Boos Het is van Lakitu naar de Bullet-rekeningen) of scenario's (er is altijd een baas op plaatsen zoals het vliegende schip van Super Mario Bros. 3 en het kasteel van Bowser in zijn verschillende incarnaties). Elke fase is praktisch een samenvatting of een eerbetoon, en het resultaat is het gebruik van elementen uit de hele serie.

Gameplay is de factor waar ik me eerder het meeste zorgen over maakte, en gelukkig Er is geen enige vorm van teleurstelling. Het is waar dat je niet zo vrij bent om Mario's bewegingen te coördineren als in andere games in de franchise, maar het automatisch rennen van de besnorde loodgieter is net zo leuk als hem bewegen met een richtingspad. Sprongopdrachten reageren goed op opdrachten, en speciale items en pijlen geven een “pittig”in de ervaring.

Super Mario Run kan worden beschouwd als een heel ander lid van de “eindeloze lopers”, die titels waarin het personage alleen door een niveau loopt dat zich horizontaal uitbreidt. Het is jouw taak om op het juiste moment te springen en items te verzamelen of aan vijanden te ontsnappen - het einde van een level bereiken of zo ver gaan als je kunt.

Kortom, je doel in het spel is om het einde van het level te bereiken door zoveel mogelijk munten te verzamelen en het puntenrecord te verbeteren. Het idee is echter ook om alle gekleurde munten te verzamelen. De tutorial waarmee de game wordt geopend (en die op elk moment toegankelijk is) legt alle gameplay-concepten goed uit en zorgt ervoor dat mensen van alle leeftijden klaar zijn om de campagne aan te gaan. En het is de moeite waard eraan te denken dat alle menu's in het Portugees zijn.

In totaal zijn er drie spelmodi in Super Mario Run, voor actie is er eerst de campagnemodus. Je kunt ook proberen “Rassen”, waarin je online strijdt tegen andere uitdagers – in feite “schaduwen” gebaseerd op de prestaties en scores van andere gamers. Wie de meeste munten krijgt en stunts uitvoert om het publiek van Toads voor zich te winnen, neemt de kleurrijke paddenstoelen voor zichzelf en verhoogt zijn positie op de ranglijst.

Bij het lezen van de beschrijving van de spelmodi en hoe je Mario kunt besturen, denken veel mensen misschien dat dit gewoon weer een mobiele titel is die geen enkele aandacht verdient. Super Mario Run weet echter te verrassen, vooral na enige tijd spelen.

Het spel is moeilijker dan het lijkt en sommige van de meer gevorderde fasen hebben een zeer uitdagende moeilijkheidsgraad. Het aantal werelden lijkt op het eerste gezicht misschien klein, maar het wordt heel prettig als we bedenken dat je in elke fase een meester moet worden – en dat kost tijd. Het verzamelen van de gekleurde munten vergt absurde precisie, een beetje geluk en een goed geheugen om elk niveau tijdens herhalingen te onthouden.