Review:ReCore

“Recore” verwijst naar een spel dat we niet zo vaak meer zien, omdat de stijl ons doet denken aan titels die we vroeger zagen op Speel station en zelfs in de Nintendo 64. Niet dat het actief probeert te verwijzen naar het verleden, maar iets in de structuur en beweging ervan deed me voortdurend denken aan die platformavonturen uit tweede klas, onder A Mario 64 of Banjo-Kazooie, die nooit als de beste werden beschouwd, maar zo nu en dan charmante accenten en ziel hadden, ook al waren ze niet memorabel.

Het spel vertelt de gebeurtenissen die plaatsvinden na het ontwaken van Joule, een jonge vrouw die naar de planeet werd gestuurd Verre Eden om het te koloniseren. Een deel van de bevolking van de aarde was op weg naar de locatie om deze gereed te maken, zodat uiteindelijk iedereen die achterbleef kon komen.

Dit zou gedaan worden door Far Eden te terraformen met behulp van Corebots – robots gemaakt met een technologie die hen door het gebruik van kleuren persoonlijkheid en autonomie geeft –, maar zodra Joule wakker wordt, wordt duidelijk dat er iets mis is gegaan. Er is niemand anders dan zij en, afgezien van haar metgezel Mack, vallen alle andere Corebots haar aan.

Om zichzelf te verdedigen terwijl hij ronddwaalt op zoek naar een antwoord, vertrouwt Joule niet alleen op Mack, maar ook op zijn geweer, dat geleidelijk nieuwe eigenschappen krijgt. Wat er gebeurt, is dat alle vijanden worden geïdentificeerd door een kleur en het veranderen van ons wapen in die eigenschap zal ervoor zorgen dat er grotere schade aan hen wordt toegebracht.

Kortom, Recore bestaat grotendeels uit platformuitdagingen. Naast een tweede sprong in de lucht heeft Joule laarzen die haar voortstuwen. Dit geeft veel luchtcontrole waardoor ik meerdere keren het gevoel kreeg dat ik mijn eigen paden aan het creëren was. Dit gebeurde deels omdat ik plaatsen zag die ik volledig kon oversteken, waarbij ik het voorgestelde parcours negeerde, maar ook omdat Recore niet de meest gepolijste titel ter wereld was.

De eerste paar uur van het spel gaan helemaal over wandelen met Mack, het elimineren van tegenstanders die door de woestijnen van Far Eden zwerven, het verwerven van hun kleuren, over gaten en obstakels springen en verder gaan. Het wordt al snel duidelijk dat Comcept met Armature werkt niet de diepste en die herhaling zal de kern vormen. Op dit moment is Recore echter nog steeds wendbaar, waardoor we nieuwe gebieden betreden en niet aarzelen om vooruit te komen.

Toch is Recore erg leuk. Het is niet het beste spel, maar de speelervaring was voor mij voldoende om me niet zo druk te maken over de problemen. En toen, na ongeveer zes of zeven uur, bevond ik me in het laatste deel van het spel, klaar om een einde te maken aan dit avontuur dat, ook al zou het niet in mijn geheugen blijven hangen, een goed spel was geweest.