Review: Opkomst van de Tomb Raider

De wel bekende Lara Croft heeft een aantal goede dingen meegemaakt in de laatste franchise, gelanceerd in 2013. Alleen op een eiland werd de jonge en onervaren archeoloog gedwongen om een avonturier te worden op zoek naar overleving. Nu in De opkomst van de Tomb Raider, Lara heeft meer ervaring en haar reis is erop gericht een waardevol artefact te verwerven – de bron van het eeuwige leven. Maar belooft het spel? Ontdek het in mijn volledige gamerecensie!

Deze keer, De opkomst van de Tomb Raider Het combineert alle goede eigenschappen die de eerste game had en maakt ze zelfs nog beter, naast het brengen van nieuwe verbeteringen aan een semi-open wereld vol geheimen, relikwieën, actie en prachtige landschappen. Op dezelfde manier onthult het verhaal ons: Lara Croft wat haar diepste motivaties demonstreert, vastbesloten om de erfenis van haar vader, ook een archeoloog, te eren.

Lara Croft is erg geïnteresseerd in Goddelijke Bron, een relikwie dat zogenaamd onsterfelijkheid brengt en werd onderzocht door zijn vader, Richard Croft. Het probleem is dat ze niet de enige is. De organisatie Drie-eenheid, die als antagonist optreedt, volgt voortdurend je stappen en wil er alles aan doen om het artefact voor Lara Croft te krijgen.

Het script van de game is zeer goed geschreven, vertoont bepaalde wendingen en slaagt er goed in om Lara toe te voegen aan verschillende avonturen, waarbij haar evolutie wordt benadrukt vanaf haar eerste avontuur tot het punt waarop ze op dit moment is: een ervaren ontdekkingsreiziger, met nieuwe ambities en uiteraard vaardigheden. Het is de moeite waard eraan te denken dat het spel is nagesynchroniseerd in het Braziliaans Portugees.

Het duurt echter even voordat gamers tevreden zijn, maar het werd goed toegepast in termen van de emoties die de hoofdpersoon ervaart, die goed via de stem worden overgebracht.

De reis vindt plaats via Syrië en ga naar de ijzige bergen van Siberiëis Lara mobieler dan ooit, uitgerust met nieuwe gereedschappen en gebruiksvoorwerpen – door een touw in combinatie met haar bijl te gebruiken, kan ze onwaarschijnlijke sprongen maken. Met de boog kun je touwen van het ene punt naar het andere bevestigen, zodat er een zipline ontstaat. Met de pijlen kun je ‘platforms’ creëren om tegen een muur op te klimmen.

Het verkennen van de wereld van het spel is bijna volledig gratis, omdat sommige secties worden ontgrendeld naarmate het hoofdverhaal vordert. Bij aankomst in een nieuw gebied kan de speler de tijd nemen om elke hoek van de scène te onderzoeken en verder te gaan met de campagne wanneer hij maar wil. Het is in deze situaties dat een van de beste sensaties in Rise of the Tomb Raider tot bloei komt: de ontdekking van tombes, ruïnes en crypten.

De traditionele ‘uitdagingsgraven’, zoals ze worden genoemd, vormen het echte punt van het spel en bieden complexe puzzels en beloningen die fantastische vaardigheden ontgrendelen voor Lara Croft, waarbij de essentie wordt gered en de Tomb Raider-formule opnieuw wordt versterkt. In confrontatie met de krachten van de Drie-eenheid is Lara verre van een weerloze vrouw. Niet alleen gewapend met pijl en boog, maar ook met pistolen, jachtgeweren en machinegeweren, kan ze op elk moment munitie en explosieven maken.

Dit maakt botsingen voor beide partijen dodelijk en snel. Als je speelt op de moeilijkheidsgraad ‘Veteran Pathfinder’, die gelijk zou staan aan ‘Moeilijk’, zijn slechts een paar schoten voldoende om de hoofdpersoon in levensgevaar te brengen – en de vijanden kunnen goed richten. Ik bedoel, niets van het gebrek aan precisie van stormtroopers in Rise of the Tomb Raider.

Desondanks is de strijd niet erg boeiend, aangezien er geen noemenswaardige vijanden zijn die een andere strategie vereisen, waardoor de mechanica vergelijkbaar is met die van elke andere third-person shooter. De mogelijkheid van stealth-eliminaties is enigszins aantrekkelijk, maar uiteindelijk levert het stilletjes afslachten van een heel veld vijanden geen grote beloning op, afgezien van persoonlijke voldoening.

De speler krijgt zelfs wat extra ervaringspunten, maar dat is niets noemenswaardigs. In bepaalde gebieden is het praktisch onmogelijk om onopgemerkt te blijven, omdat de vijanden heel dichtbij zijn, waardoor het onmogelijk is om te doden zonder uiteindelijk ontdekt te worden.

Een ander punt met betrekking tot het vechtsysteem is de noodzaak om op een knop te drukken om buit van dode vijanden te verzamelen. Op een slagveld waar je met meer dan tien soldaten eindigt, wordt het enigszins vervelend om ze allemaal afzonderlijk te doorlopen door op de X-knop te drukken.

In het spel zijn er ontgrendelde vaardigheden die de kans vergroten om automatisch items te verzamelen wanneer je wordt gedood (het is niet eens een zekere garantie), maar de vraag die bij gamers opkomt is: waarom niet gewoon over de top gaan om de items te bemachtigen en plotseling , , meer interessante vaardigheden omvatten om te verwerven?

Het feit dat gevechten meestal algemeen, het zou geen probleem zijn als dat niet het geval was er waren er zo veel modules aanwezig. De campagne neemt Lara Croft mee naar fantastische en mooie plekken, maar de relatie daartussen botsingen en verkenning van graven weegt veel meer voorstander van schietpartijen. Misschien kunnen er tijdens de campagne enkele ‘graven’ worden toegevoegd, of op zijn minst met puzzels van vergelijkbare complexiteit.

Naar de landschappen zijn adembenemend, de graphics van het spel zijn fantastisch, afgezien van enkele overlappende problemen (de bekende clipping) en de daling van de framesnelheid in bepaalde tussenfilmpjes, wat zeldzaam is. Rise of the Tomb Raider zou zelfs enorm profiteren van een “fotomodus”, om het gemakkelijker te maken om de verbluffende scènes vast te leggen, een zeer interessante functie.

Ten slotte is het de moeite waard om de aandacht voor detail in alle omgevingen te benadrukken, of het nu in bossen, grotten, bergen of valleien is, elke hoek heeft onder meer een voorwerp, skeletten, relikwieën, sieraden, muurschilderingen, tekeningen op de muren. Toch is het de moeite waard om de overgang tussen tussenfilmpjes en gameplay te benadrukken, die soepel verloopt en de ervaring vloeiender en filmischer maakt.

En jij, wat vind jij van Rise of the Tomb Raider?